Oorlogen zijn niet afgelopen als ze afgelopen zijn. Ze trekken diepe sporen die nog generaties lang doorwerken. Vernietiging, geweld en angst vreten zich in in mensenlevens en in hun handelen, ook als het weer vrede is. Tegelijkertijd is er na een oorlog ook vaak stilte. Stilte over belevenissen die te erg, te verschrikkelijk zijn. Over dingen die mensen gedaan of juist niet gedaan hebben. Over beslissingen die veel ingrijpender zijn dan ze op het moment dat ze genomen werden misschien leken. Maar hoe praat je daarover? Als het praten erover pijn doet, schaamte opwekt, of te tegenstrijdig is.